Κατά τη διαδικασία της λιποαναρρόφησης οι τοπικές υπερλιπώσεις αφαιρούνται με τη βοήθεια ενός αναρροφητικού σωλήνα (‘κάνουλας»). Τα πιο συνηθισμένα σημεία για λιποαναρρόφηση είναι το πηγούνι, τα μάγουλα, ο λαιμός και τα άνω χέρια, η κοιλιά, οι γλουτοί, οι γοφοί, οι μηροί, τα γόνατα, οι γάμπες, οι αστράγαλοι και η περιοχή πάνω από το στήθος.

Η λιποαναρρόφηση δεν αποσκοπεί στην απώλεια βάρους, αλλά στην αλλαγή των αναλογιών του σώματος. Το λίπος που αφαιρείται δεν είναι πολύ σημαντικής ποσότητας σε σχέση με το ολικό λίπος του οργανισμού. Οι νέες αναλογίες που προκύπτουν από τη λιποαναρρόφηση παραμένουν όμως παρά τις μεταβολές βάρους, με το σημείο της παρέμβασης να είναι πιο αδύνατο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Ακόμα και αν στη συνέχεια πάρουμε βάρος το νέο λίπος θα κατευθυνθεί λιγότερο στο σημείο της λιποαναρρόφησης (μια και μειώθηκαν οι «αποθήκες» εκεί) και περισσότερο σε άλλα σημεία του σώματος.

Η αυξημένη ασφάλεια της τεχνικής, η δυνατότητα να κάνουμε στοχευμένη επιλογή των περιοχών που θα λιποαναρροφηθούν και η γρήγορη μετεγχειρητική αποκατάσταση έχουν κάνει την επέμβαση πολύ δημοφιλή.

Μετά τη λιποαναρρόφηση ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει ήπιο πρήξιμο που υποχωρεί σε μεγάλο βαθμό μέσα στο πρώτο δίμηνο. Η πλήρης ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει από έναν έως έξι μήνες, ανάλογα με την ποσότητα του λίπους και τις περιοχές που υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Συνίσταται η χρήση πιεστικών εσωρούχων για μερικές εβδομάδες μετά την επέμβαση.

Η απομάκρυνσή του λίπους με χειρουργική επέμβαση μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να έχει ως μακροπρόθεσμη συνέπεια την αντισταθμιστική αύξηση του σπλαχνικού λίπους (όπως αυτό στο εσωτερικό της κοιλιάς). Όσον αφορά τους βραχυπρόθεσμους κινδύνους, αυτοί περιλαμβάνουν την πιθανή δημιουργία θρόμβων στο αίμα, τη βλάβη στα νεύρα και το χαλάρωμα ή το ρυτίδιασμα του δέρματος στις περιοχές όπου έγινε η χειρουργική επέμβαση.